Sila'y tulad din natin

      Tayong mga tao ay laging nagrereklamo sa tuwing tayo ay nasasaktan. "Bakit ba lagi nalang akong nasasaktan ?" yan ang lagi nating sinasambit. Nagdadamdam kapag naaabuso ang ating karapatan. Reklamo lang tayo ng reklamo ngunit hindi natin alam na ginagawa rin natin ito sa mga hayop.

      Ang mga hayop ay tulad din natin na may pakiramdam. tulad din sila ng mga tao na may karapatan. Karapatan na naaabuso dahil sa pananakit sa kanila. 

      Ang mga hayop ay kailangan din ng pangangalaga. Kahit ito man lang ay ibigay na natin sa kanila, dahil kailangan din nila ito tulad natin. At tulad natin sila rin ay nilikha ng poong maykapal.

bakit kailangang mag-ingat sa pagpapahayag ng damdamin?

          Lahat tayo ay nakapananakit ng ating kapwa tao. Hindi man pisikal ngunit berbal. Ito ay sa pamamagitan ng pagsasabi ng masasakit na salita. Bakit nga ba mahalagang mag-ingat tayo sa pagpapahayag ng ating damdamin?

          "Think before you click" ika nga. Isipin muna natin ang kahihinatnan bago tayo gumawa ng aksyon. Importanteng mag-ingat tayo sa pagpapahayag ng ating saloobin. Ito ay upang maiwasan natin ang makasakit ng damdamin ng iba maraming maaaring mangyari kung hindi tayo mag-iingat. Maari silang magdamdam at magdulot sa kanila ng matinding depresyon . Ang suicide ang pinaka malala.

            Simpleng mga salita ngunit maraming kayang baguhin. Mabuti man ito o masama.

Paano magpahayag ng damdamin

           Lahat tayo ay may nais sabihin. Lahat tayo ay may karapatang ipahayag ang ating mga saloobin. Pero paano nga ba ang tamang pagpapahayag ng damdamin?

          Sa tuwing magpapahayag tayo ng ating damdamin, kailangan muna nating isipin ang magiging resulta nito bago natin ito ipahayag upang maiwasan natin ang makasakit ng damdamin ng iba. Sabihin din ito ng buong katapatan ngunit sa maayos na paraan. Iangkop din natin ang ating mga sasabihin ayon sa paksa na pinag-uusapan. Mahalaga ring hindi tayo sumabat kahit na mayroon tayong opinyon o suhestiyon kung hindi naman tayo ang kinakausap. Ito kasi ay isang uri ng pambabastos, hindi mo man intensyon ay ito ang ipinapahiwatig ng iyong kilos.

            Ang pinaka susi sa mabuting pagpapahayag ay ang pagrespeto paggalang sapagkat kung wala ka nito ay hindi mo iisipin ang damdamin ng iba.

Damdamin sa pagkuha ng NCAE

             Kahit na bago pa mag ala-sais medya ang oras ng pasukan ay pumasok pa rin ako ng maaga dahil sa takot na ako ay mahuli at hindi makakuha ng pagsusulit. Hindi naman agad nakapag-umpisa  sapagkat hinintay pa namin ang aming tagapagbantay. nang dumating na ito ay nanalangin na kami at ipinaliwanag niya sa amin ang mga dapat at hindi dapat gawin.


            Maghapon kaming nagsagot ng ibat-ibang tanong at nagmarka ng mga maliliit na bilog. nakakapagod ngunit nabawi naman ito ng tatlong beses na recess. Sana ay mabasa ng maayos ng makina ang mga sagot ko upang hindi naman masayang ang aking hirap at pagod.

Ikalawang Markahan

            Inaasahan kong marami pa akong kaalma na matututunan at mga karanasan at ala-ala na maitetreasure mula sa ikalawang markahan. Sana ay mas mapaghusayan ko pa ang aking pag-aaral upang tumaas pa ang aking mga grado at makapagbigay ako ng kasiyahan sa aking mga magulang . Dahil mas napupursige akong mag-aral kapag nakikita kong proud  sa akin ang aking mga magulang.

Unang Markahan

             Pagod, stress, kaba at saya. 'yan ang mga naramdaman ko sa unang markahan. Pagod, dahil sa dami ng mga takdang aralin , pangkatang gawain at mga proyekto na kinakailangan naming gawin. Stress, dahil , mayroong mga pagkakataong nahihirapan akong intindihin ang mga leksyon at minsa'y naghahabol sa oras ng pasahan. Kaba naman dahil baka hindi ko matapos ang aking mga gawain at mapagalitan ng mga guro. Kaba rin na baka mababa ang mga grado na aking makuha at bumagsak ako sa unang markahan pa lamang. Syempre, ang saya dahil sa bawat araw na pumapasok ako ay may naiuuwi akong mga bagong kaalaman.